Z cyklu: na co wydać własne pieniądze? Rząd Ci podpowie.
O finansach, podatkach i 500 plus.
Finanse – to najczęściej temat rzadko dyskutowany i zawierający niezliczona ilość tajemnic i ciekawostek. Od lat pomijany w szkołach. Szczególnie finanse publiczne i podatki, daniny czy opłaty. Właśnie z pieniędzy, które są ściągane z podatników w wielu formach (PIT, CIT, VAT i inne) wypłacane są świadczenia, którymi rząd tak sowicie raczy wielu Polaków. Odpowiedzialność za „pomoc” i „przywracanie godności biedniejszym Polakom” postanowiono nadać ministerstwu rodziny, pracy i polityki społecznej. A sposób w jaki powyższe miały być realizowane to udzielanie pomocy finansowej rodzinom dzietnym. Do tego zresztą 500+ miało zostać zaprojektowane. Tak przynajmniej głosiły i głoszą elity rządowe. Co się jednak okazuje?
Program ten nie stał w sąsiedztwie przywracania godności, bo jak, jałmużną? 500 plus, zatem, miał być raczej krótką smyczą nakładaną na biedniejszych wyborców i na bogatszych (nie)wyborców, którzy ten program sponsorują.
Partia rządzi, partia radzi.
Minister Elżbieta Rafalska, pełniąca funkcję ministra rodziny, pracy i polityki społecznej, nie przestaje narodu zaskakiwać. A siebie niestety ośmieszać. Ponad 2 lata temu odtrąbiła fenomenalny sukces programu gigantycznego rozdawnictwa Rodzina 500+ zanim ten się nawet zaczął. Przedstawiła nawet osoby i działania odpowiedzialne za wniesienie wkładu w ten sukces.
Minister Rafalska ma odwagę twierdzić, że miliony Polaków, którym przemocą w podatkach, daninach i setkach różnych innych opłat, zabiera pieniądze na swoje rozdawnictwo, nie wiedzą same jak swoje zarobione pieniądze wydać. 500+ do niczego innego się nie sprowadza, jak do kontroli nad rzeszą średnio rozgarniętych osób, które nie potrafią wykonać prostych działań matematycznych a o podstawach ekonomii, nie mają zielonego pojęcia, i które również nie mają zielonego pojęcia o tym, na co wydać swoje pieniądze.
Aby te pieniądze, nie zmarnowały się wkroczyć musi Elżbieta Rafalska i odebrać nam siłą to, co zarobiliśmy. Tylko w ten sposób może potem rozdawać je intelektualnej elicie narodu. Tylka ta elita, dziwnym zbiegiem okoliczności, sama wie najlepiej na co je wydać i pomocy przy tym jakoś nie potrzebuje. Trochę wprawdzie gorzej u tej elity z wiedzą jak te pieniądze samemu zarobić, ale … od czego mamy specjalnie dedykowane ministerstwo gotowe przywracać elicie godność.
Program 500 plus a eksperyment Johna Calhouna.
Zatem starym zwyczajem rząd znowu karze przedsiębiorczych i produktywnych a wynagradza tych, którzy nie pracują. Strategia rozdawnictwa jest tragiczna dla całego społeczeństwa, co historia obficie demonstruje. Społeczeństwo oparte na „darmowych obiadach” prowadzi do ekonomicznej niewydolności państwa, w którym każdy niewolnik przeżyje, ale w którym żaden nie będzie w stanie budować swojego kapitału i polepszyć swojej pozycji społecznej. Wzorzec postępowania, gdzie otrzymuje się coś za nic, niszczy pozytywny sens i etos pracy a wraz z tym pozytywne role społeczne jakie to generuje. Właśnie tak tworzy się masy, całkowicie zależne od rządzących.
Na czym polegał eksperyment i jakie ma odniesienie do rozdawnictwa pieniędzy?
Według Johna Calhouna: “Wnioski wyciągnięte z tego eksperymentu były następujące: gdy całe dostępne miejsce jest zajęte i określone są wszystkie role społeczne, konkurencja i stres, doświadczane przez jednostki, doprowadzają do całkowitego załamania skomplikowanych zachowań społecznych, ostatecznie pociągając za sobą wymarcie populacji”.
*Zaznaczmy, że eksperyment naukowy przeprowadzany był na myszach przez 4 lata. John Calhoun stworzył mysi odpowiednik rozwiniętej cywilizacji ludzkiej. Eksperyment został przeprowadzony na myszach w roku 1968 i trwał 4 lata. Mimo wielokrotnych prób efekt końcowy był zawsze ten sam – nieograniczony dostęp do pokarmu i brak zagrożeń powodował wymarcie populacji.
Brak wyzwań stopniowo pogarsza zachowanie kolejnych pokoleń populacji. Dochodzi do nieuniknionej degeneracji i kończy się wymarciem populacji.“Eksperyment Calhouna”, zwany “Mouse Utopia”, stara się udzielać odpowiedzi na pytanie: “co się stanie, gdy osobnikom danego gatunku zapewnimy wszystko, co potrzebne jest do przeżycia.
Jakie były założenia eksperymentu?
Nieograniczony dostęp do pożywienia, wody oraz materiałów potrzebnych do budowania schronienia. Brak zagrażających życiu drapieżników. Maksymalnie ograniczone rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych (opieka lekarska dla myszy). Jedyne ograniczenie – przestrzeń, która mogła pomieścić maksymalnie 3840 myszy.
Jakie były fazy eksperymentu?
Okres przystosowywania się (dni 0-104)
Pierwszego dnia do siedliska wpuszczono 4 samce i 4 samice. Początkowo myszy miały problem z przystosowaniem się do środowiska i do siebie nawzajem. Po ustabilizowaniu się sytuacji myszy stworzyły swego rodzaju podział terytorialny i zaczęły budować gniazda. W dniu 104. zaczęły rodzić się pierwsze osobniki.
Gwałtowny wzrost populacji (dni 105-314)
Populacja gryzoni dubluje się co 55 dni. Wykształcenie się rodzaju struktury socjalnej – wielkość miotu jest zależna od “pozycji społecznej” rodziców. Więcej myszy rodzi się w boksach zamieszkałych przez bardziej dominujące samce, podczas gdy mało dominujące myszy mają znikomą ilość potomstwa. Mimo tego, że warunki panujące w każdym z boksów były identyczne i dawały jednakowe warunki bytowe, można zauważać gromadzenie się myszy i konsumowanie pokarmu, w konkretnych miejscach. Myszom przestała przeszkadzać obecność innych. Zauważalny stał się tłok w wybieranych najczęściej miejscach. Pod koniec fazy drugiej było trzykrotnie więcej osobników nieradzących sobie społecznie (niedominujących w żaden sposób), niż osobników społecznie stabilnych, mających ugruntowaną pozycję (samce dominujące). Wartym odnotowania jest fakt, że stabilnie społeczne osobniki to głównie starsze myszy.
Stagnacja (dni 315-559)
Populacja dubluje się co 145 dni. U samców zanika umiejętność obrony własnego terytorium. Karmiące samice zaczynają być wyraźnie agresywne, niejako przejmując od samców role obrony gniazda. Agresja ta kierowana jest również ku własnemu potomstwu, które bywa atakowane, ranione i zmuszane do opuszczenia gniazda. Powszechna staje się przemoc. Samce przestają w jakikolwiek sposób zabiegać o samice. Zamiast tego atakują się wzajemnie. Tworzy się rodzaj nowej struktury. Są samce agresywne – bardziej dominujące, jak również bierne – nadmiernie gryzione przez inne. Pojawiają się zachowania homoseksualne. Bardziej dominujące samce wykorzystują te bardziej bierne, które przyjmują “rolę żeńską”. U samic pojawia się mechanizm naturalnej antykoncepcji – wchłanianie płodów. Jest również coraz mniej zapłodnień oraz zanika instynkt rodzicielski. Skutkiem tego rodzi się coraz mniej młodych. Pojawiają się także całkiem bezdzietne samice. W połowie fazy C praktycznie wszystkie młode były odrzucane przez matki. Rozpoczynały one osobne życie, bez wykształcenia jakichkolwiek zachowań emocjonalnych czy społecznych. Mimo tego, że spodziewanym czynnikiem hamującym wzrost będzie osiągnięcie limitu 3840 osobników, maksymalna populacja wyniosła jedynie 2200. Dodatkowo tylko 20% gniazd była stale zajęta.
Okres wymierania (dni 560-1588)
W dniu 560. zakończył się wzrost populacji. Samice bardzo rzadko zachodzą w ciążę, a nieliczne rodzone młode nie przeżywają. Ostatnie zapłodnienie miało miejsce w dniu 920. Pojawiły się męskie odpowiedniki samic, tzw. “piękni”. Samce te nie wykazywały żadnego zainteresowania samicami, jak również nigdy nie brały udziału w jakichkolwiek konfliktach. Ich zachowanie sprowadzało się wyłącznie do picia, jedzenia, spania, jak również dbania o własny wygląd (np. czyszczenie futerka, czy nieangażowanie się w walki – brak blizn).Po pewnym czasie populacja całkowicie utraciła zdolność do reprodukcji. Ostatni tysiąc myszy nie wykształcił w sobie jakichkolwiek reakcji społecznych. Nieznana im była agresja oraz zachowania prowadzące do ochrony gniazda i potomstwa. Nie angażowały się w inne działania niż picie, jedzenie, spanie oraz dbanie o siebie. Osobniki w tym czasie wyglądały wyjątkowo ładnie i zadbanie. Posiadały zdrowe ciało i dobrze wyglądające oczy. Jednak nie potrafiły poradzić sobie z jakimkolwiek nietypowym bodźcem. Choć wyglądały wyjątkowo dobrze, były również wyjątkowo głupie. W dniu 1588 umiera ostatni osobnik.
Podsumowanie.
Nawet najwięksi optymiści nie mogą przypuszczać że danie ludziom darmowych pieniędzy nie spowoduje spadku dochodów podatkowych bo znaczna część ludzi po prostu zrezygnuje z pracy. Każde dodatkowy plus w programach rządowych prowadzi nas nieubłaganie do fazy czwartej eksperymentu. Na całe szczęście prowadzony był on na myszach. My liczymy, że w społeczeństwie znajdą się ci, którzy jednak są w stanie myśleć realnie.
Należy zrozumieć, że 99% relacji z pieniędzmi uczymy się poprzez społeczny wpływ obserwowania, jak rodzice, rodzeństwo i przyjaciele zarządzają swoimi pieniędzmi. Większość szkół nie robi nic na drodze edukowania młodzieży na temat koncepcji ekonomicznych i finansowych.
Teraz gdy wiemy, skąd pochodzą nasze poglądy na temat pieniędzy, ważne jest, aby albo wzmocnić nasz paradygmat myślowy, albo go przełamać. Czy rząd, ma ten rodzaj systemu finansowego, który chcesz mieć za 10-20-30-40 lat? Jeśli odpowiedź na to pytanie brzmi „nie”, to nadszedł czas, aby ponownie nauczyć się wszystkiego, co myślisz, że wiesz o pieniądzach od ludzi, którzy posiadają „uporządkowany system finansowy”, który chcesz mieć 10-20-30-40 lat od teraz.
Zgodnie z opisywaną sytuacją – zarabiając własne pieniądze, mamy prawo wydawać je w taki sposób jaki nam się podoba.
#Podatki #500plus #Conectum #Oddłużanie
